Το πρώτο μεγάλο εκθεσειακό αφιέρωμα, επί ελληνικού εδάφους, στον μείζονα Έλληνα διεθνή συνθέτη Ιάννη Ξενάκη ανοίγει σήμερα τις πύλες του στο ΕΜΣΤ. Με δύο εκθέσεις, σε συνεργασία με το μουσείο Musique-Philharmonie de Paris, το Ωδείο Αθηνών το Κέντρο Σύγχρονης Μουσικής Έρευνας (ΚΣΥΜΕ), οργανισμό του οποίου ο Ξενάκης ήταν συνιδρυτής, και το ΕΜΣΤ.
Στην καρδιά του αφιερώματος υπάρχει υλικό από το προσωπικό αρχείο του, το οποίο μαζί με το μουσικό και αρχιτεκτονικό αρχείο του, διατηρεί η Μάχη, η κόρη του Ιάννη Ξενάκη και της συγγραφέως Φρανσουάζ Ξενάκη.
Γιορτάζοντας την επέτειο των 100 χρόνων από την γέννηση του Ιάννη Ξενάκη, οι εκθέσεις φιλοδοξούν να αναδείξουν σε βάθος την δύναμη και τη μαχητικότητα του μηχανικού, συνθέτη, αρχιτέκτονα, μαθηματικού, του οποίου το πολυεπίπεδο και ριζοσπαστικό έργο χάραξε νέους δρόμους για τον πολιτισμό του 21ου αιώνα.
Τα βιώματα και η εμπλοκή του, σαν φοιτητής του Πολυτεχνείου, στην Εαμική αντίσταση και στον Λόχο Σπουδαστών του ΕΛΑΣ (μετέπειτα «Λόρδος Μπάιρον»), ο βαρύς τραυματισμός του στο πρόσωπο από αγγλικό όλμο στα Δεκεμβριανά- έχασε το μάτι του και σε σοβαρό βαθμό την ακοή του- αποτέλεσαν τομή στη ζωή και το έργο του, λένε οι μελετητές του. Πρωτίστως στο έργο του «Μεταστάσεις» όπου αποτύπωσε τα βιώματά του από τις μαζικές διαδηλώσεις, το κυνηγητό στους δρόμους, τις συλλήψεις, σε μια πολύ δύσκολη ιστορική περίοδο, την δεκαετία του 40. Φυγαδεύτηκε το 1947 από την Ελλάδα στο Παρίσι, από όπου του απαγορευόταν να επιστρέψει στην πατρίδα του που τον είχε καταδικάσει ερήμην σε θάνατο για λιποταξία. Η συμφιλίωση του ελληνικού κράτους με τον καλλιτέχνη ξεκίνησε εν μέρει το 1974 όταν έγινε αποδεκτό το αίτημα του να αποκτήσει ελληνική υπηκοότητα, χωρίς όμως ποτέ να καλλιεργηθεί η σχέση τού διεθνώς διάσημου έργου του με την Ελλάδα, καθώς σπάνια παρουσιάζεται. Η πρώτη απόπειρα είχε γίνει το 1978 με το «Πολύτοπο Μυκηνών»- από τα πολυμεσικά εμβληματικά έργα του που αναμειγνύουν ηλεκτρονικούς ή ενόργανους ήχους με φωτιστικές εγκαταστάσεις και ζωντανές επιτελέσεις. Είχε τότε δοθεί η ευκαιρία στον Ξενάκη να προσεγγίσει ένα ευρύτερο κοινό, που είχε έρθει στις Μυκήνες για να δει από κοντά αυτές τις χωροθετημένες παραστάσεις, που υπήρξαν πρόδρομοι της σημερινής τέχνης νέων μέσων ή της ψηφιακής τέχνης.