Τα αυταρχικά κράτη στοχοθετούν ιδιαίτερα τους δημοσιογράφους που ζουν στο εξωτερικό στο πλαίσιο της εκστρατείας τους καταστολής των πολιτών τους εκτός συνόρων, ανέφερε η αμερικανική οργάνωση προώθησης της δημοκρατίας Freedom House σε έκθεσή της που δημοσιεύθηκε σήμερα.
Η «διεθνική καταστολή», η επιθυμία των καθεστώτων αυτών να επεκτείνουν τους μηχανισμούς καταστολής και στους πολίτες τους στο εξωτερικό, έχει επανέλθει στην επικαιρότητα. Οι αμερικανικές δικαστικές αρχές ανακοίνωσαν την προηγούμενη εβδομάδα τη σύλληψη και την απαγγελία κατηγοριών εναντίον ενός Ινδού ο οποίος φέρεται να χρηματοδότησε το σχέδιο δολοφονίας στη Νέα Υόρκη ενός αυτονομιστή ηγέτη Σιχ, υπό την υποκίνηση πράκτορα του Νέου Δελχί.
Ένα σενάριο το οποίο έχει παρουσιαστεί και στο παρελθόν με τη δολοφονία του δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι στο σαουδαραβικό προξενείο της Κωνσταντινούπολης τον Οκτώβριο του 2018, υπενθυμίζει η Freedom House.
«Στον βαθμό που αυξάνονται παγκοσμίως οι επιθέσεις εναντίον ελεύθερων και ανεξάρτητων μέσων ενημέρωσης, ολοένα και περισσότεροι δημοσιογράφοι αναγκάζονται να εργαστούν από το εξωτερικό και είναι αντιμέτωποι με την εντεινόμενη απειλή της διεθνικής καταστολής», τονίζει στην έκθεσή του.
Μεταξύ του 2014 και του 2023 η οργάνωση έχει καταγράψει «112 φυσικές πράξεις διεθνικής καταστολής εναντίον δημοσιογράφων που διαπράχθηκαν από 26 κυβερνήσεις», ανάμεσά τους αυτές της Κίνας, της Ρωσίας, της Λευκορωσίας, του Ιράν, του Πακιστάν, της Σαουδικής Αραβίας και της Καμπότζης.
Όμως «αυτά τα δεδομένα δεν αντικατοπτρίζουν παρά ένα μικρό κομμάτι του φαινομένου, καθώς πολλά περισσότερα περιστατικά δεν καταγράφονται ή είναι εξαιρετικά δύσκολο να επιβεβαιωθούν», υπογραμμίζεται στην έκθεση.
«Είναι μια κρίσιμη στιγμή για να εξετάσουμε τη συγκεκριμένη στοχοθέτηση δημοσιογράφων, διότι ολοένα και περισσότεροι φεύγουν για να γλιτώσουν από την καταστολή στη χώρα τους», εξηγεί η Τζέσικα Γουάιτ, μία από τους συντάκτες της έκθεσης.
«Παρατηρούμε απόπειρες να φιμωθούν οι δημοσιογράφοι, είτε πρόκειται για επιθέσεις είτε για δολοφονίες. Αλλά αυτά τα κράτη χρησιμοποιούν και άλλες τακτικές, όπως η διαδικτυακή παρενόχληση, οι εκστρατείες δυσφήμησης ή τα αντίποινα εναντίον των οικογενειών τους που παραμένουν στη χώρα καταγωγής τους», προσθέτει.