Μελέτη με θέμα «Η ψηφιοποίηση και ο αντίκτυπός της στους χώρους εργασίας», δημοσιεύτηκε από την Huawei, με νέες πληροφορίες μετά από έρευνα σε περισσότερους από 13.000 υπαλλήλους σε 7 χώρες παγκοσμίως. Είναι η πρώτη διεθνής μελέτη για την ψηφιοποίηση του χώρου εργασίας που βασίζεται σε πραγματικές εμπειρίες εργαζομένων αντί στην αυθαίρετη καταμέτρηση της τεχνολογίας, σημειώνεται σε σχετική ανακοίνωση.
«Αυτή η μελέτη υπογραμμίζει τον μετασχηματιστικό αντίκτυπο της ψηφιοποίησης στον εργασιακό τομέα σε διαφορετικές χώρες», δήλωσε η συγγραφέας, καθηγητρια Dr. Schneider του Hochschule Trier, Πανεπιστήμιο Εφαρμοσμένων Επιστημών στη Γερμανία. «Καθώς η ψηφιοποίηση επιταχύνεται, οι οργανισμοί πρέπει να προσαρμόσουν τις στρατηγικές τους, ώστε να αξιοποιήσουν τις δεξιότητες που οι εργαζόμενοι ήδη έχουν και να επωφεληθούν από τις πιο πρόσφατες τεχνολογίες, διαφορετικά κινδυνεύουν να μείνουν πίσω».
Η έρευνα διεξήχθη από την καθηγήτρια Dr. Anna Schneider σε συνεργασία με το YouGov, στην Κίνα, την Ελλάδα, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ιταλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ. Τα βασικά ευρήματα που προέκυψαν από την έκθεση είναι τα εξής τρία:
Πρώτον, η έρευνα διαπίστωσε ότι οι εταιρείες της Κίνας βασίζονται περισσότερο σε ψηφιακά εργαλεία στον χώρο εργασίας από εκείνες στις άλλες χώρες που συμμετείχαν στην έρευνα.
Μια συνεχώς αναβαθμιζόμενη ευρυζωνική υποδομή σε συνδυασμό με τον πληθυσμό και τις επιχειρήσεις που αγκαλιάζουν τις νέες τεχνολογίες, εξηγούν την ηγετική θέση των εταιρειών της Κίνας ως μέρος της έρευνας. Τα αυξανόμενα επίπεδα ψηφιοποίησης στις επιχειρήσεις ανοίγουν ευκαιρίες για ένα πιο ευέλικτο εργατικό δυναμικό.
Οι παγιωμένες τακτικές των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων περιορίζουν περαιτέρω τη χρήση ψηφιακών τεχνολογιών. Η αλληλεπίδραση ανθρώπου-υπολογιστή (HCI) είναι ένα ιδιαίτερα ενδεικτικό παράδειγμα που αναδείχθηκε από την έρευνα. Το HCI γίνεται όλο και πιο διαισθητικό καθώς ωριμάζουν οι οθόνες αφής, τα μεγάλα σε μέγεθος μοντέλα γλώσσας και η επαυξημένη/εικονική πραγματικότητα. Ωστόσο, σε γραφεία σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες, περισσότερο από το ήμισυ του συνόλου της αλληλεπίδρασης μεταξυ ανθρώπου-υπολογιστή (HCI) πραγματοποιείται μέσω πληκτρολογίων, ακόμη και στους πιο ψηφιοποιημένους χώρους εργασίας.
Το δεύτερο βασικό εύρημα είναι ότι ένα υψηλό επίπεδο ψηφιοποίησης στο χώρο εργασίας θα τονώσει την ανταλλαγή γνώσεων εντός του χώρου εργασίας κατά περισσότερο από 20% σε σύγκριση με εταιρείες με χαμηλότερο επίπεδο ψηφιοποίησης. Η διαθεσιμότητα ψηφιακών εργαλείων καθιστά πολύ πιο εύκολη την εξ’ αποστάσεως και ευέλικτη επικοινωνία. Επιπλέον, τα προηγμένα ψηφιακά εργαλεία επιτρέπουν ανώτερη εσωτερική πρόσβαση στην αποθηκευμένη γνώση μέσω έξυπνων αλγορίθμων αναζήτησης ή εφαρμογών που μιμούνται τη λειτουργικότητα των κοινωνικών δικτύων. Τα νέα σημεία διεπαφής που ενισχύονται από μεγάλα σε μέγεθος γλωσσικά μοντέλα ενδέχεται να επιταχύνουν περαιτέρω τη δυνατότητα πρόσβασης και ανταλλαγής γνώσεων για τις εταιρείες που τις υιοθετούν.
Τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, για τη μελλοντική ανάπτυξη και επιτυχία του ψηφιακού μετασχηματισμού, οι ψηφιακές δεξιότητες και οι νέοι τρόποι αλληλεπίδρασης με τους υπολογιστές θα είναι δύο αποφασιστικά δομικά στοιχεία. Σε όλες τις χώρες που συμμετείχαν στην έρευνα, η χρήση προηγμένων και εικονικών διεπαφών στο χώρο εργασίας υστερεί αισθητά σε σχέση με την ιδιωτική χρήση. Οι ερωτηθέντες αναμένουν σταθερά αυτό το χάσμα να διευρυνθεί τα επόμενα πέντε χρόνια. Οι επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν συχνά σημαντική αδράνεια στην υιοθέτηση νέων διεπαφών που προκαλείται από μεγαλύτερους κύκλους ζωής προϊόντων επαγγελματικού εξοπλισμού και έλλειψη πόρων για την επανεκπαίδευση των εργαζομένων. Η έρευνα έδειξε ότι το τελευταίο μπορεί να είναι πολύ λιγότερο σημαντικό από ό,τι ισχυρίζονται συνήθως οι επιχειρήσεις. Τα άτομα είναι σαφώς πιο έτοιμα να υιοθετήσουν νέα σημεία διεπαφών από τις εταιρείες στις οποίες εργάζονται, καθώς τείνουν να είναι πολύ σίγουρα για την ικανότητά τους να χρησιμοποιούν διεπαφές (πχ. αφής, φωνής κλπ), ανεξάρτητα από το πόσο ψηφιοποιημένος είναι ο χώρος εργασίας τους.
Η μελέτη επισημαίνει την επείγουσα ανάγκη για δράση και επενδύσεις σε τομείς που μπορούν να επιταχύνουν μια ολοκληρωμένη αναβάθμιση των ψηφιακών τεχνολογιών που χρησιμοποιούνται στις επιχειρήσεις και να διασφαλίσουν ότι τα ψηφιακά μερίσματα μοιράζονται χωρίς αποκλεισμούς.