Πρεμιέρα για τις Κινηματογραφικές Βραδιές του Δήμου Βύρωνα 2022 – 23
Στις 21 Οκτωβρίου αρχίζουν και πάλι οι Κινηματογραφικές Βραδιές του Δήμου Βύρωνα, με τίτλο “Οδύσσειες – Αποδημίες – Μετοικεσίες” που φέτος επιστρέφουν και πάλι στον… φυσικό τους χώρο, τον δημοτικό κινηματογράφο ”Νέα Ελβετία” (Νέας Ελβετίας 34 & Σεβαστείας)
Οι Κινηματογραφικές βραδιές δήμου Βύρωνα επιστρέφουν στο σπίτι τους.
Μετά από δύο χρόνια «ξενιτιάς» οι προβολές μας επαναπατρίζονται στο φυσικό
τους χώρο, στο δημοτικό κινηματογράφο Νέα Ελβετία. Η παλιννόστηση στην
ιστορική αίθουσα της πόλης δεν ξεχνά παρ’ όλα αυτά να προσφέρει φιλόξενη στέγη
σε Οδύσσειες, Αποδημίες, Μετοικεσίες, το νέο θεματικό κύκλο που θα συντροφεύει
τις νύχτες μας τη χειμωνιάτικη περίοδο.
ΟΔΥΣΣΕΙΕΣ-ΑΠΟΔΗΜΙΕΣ-ΜΕΤΟΙΚΕΣΙΕΣ
Περιπλάνηση και νόστος στο έπος της Οδύσσειας συγκροτούν τους δύο πόλους
πάνω στους οποίους στηρίχθηκαν έκτοτε πλήθος έργων της λογοτεχνίας, του
θεάτρου, του κινηματογράφου. Η περιπέτεια και ο άνθρωπος. Από τη μια οι
διαδρομές των ηρώων χαραγματιές σε τόπους που αρδεύει η αφήγηση και από την
άλλη ο βιωμένος χώρος που στοιχειώνει την ψυχική ενδοχώρα του ήρωα. Απλά,
στοιχειώδη εργαλεία που εκπλήσσει η αντοχή τους στο χρόνο αλλά και η σχεδόν
εμμονική παρουσία τους στη συγκυρία. Προσφυγιά, ξενιτιά και εξορία
εξακολουθούν να δυναστεύουν τις τύχες των λαών, τις μοίρες των ανθρώπων. Τα
βήματα της απελπισίας αφήνουν ευδιάκριτα ίχνη στις ατραπούς της Ιστορίας,
ντορό κακοτοπιάς στις επερχόμενες γενιές. Σ’ ένα εργασιακό κάτεργο λιμνάζουν οι ζωές των ανθρώπων στην Έρημη χώρα κι όταν σταματήσει να λειτουργεί ξενιτεύονται σ’ αναζήτηση ενός άλλου απαράλλαχτα ίδιου. Το όνειρο του νεαρού πρόσφυγα να βρεθεί κοντά στην αγαπημένη του πρέπει να ξεπεράσει το εμπόδιο του διάπλου της Μάγχης αλλά δεν αρκεί
το Welcome ενός μόνο ανθρώπου για να νικήσει την αδιάφορη κι εχθρική κοινωνία.
Περιπλανώμενη, ξένη στον τόπο της η ηρωίδα της Ανιές Βαρντά επιλέγει να ζει στις
παρυφές των πόλεων Δίχως στέγη, δίχως νόμο ενώ μέσα στην πόλη του βιώνει τη
μοναξιά της εξορίας ο απόμαχος της ζωής Ουμπέρτο Ντ. έχοντας να αντιμετωπίσει
την αναλγησία και την κακοήθεια του κόσμου. Ο ταχυδρόμος είναι η γέφυρα με τον
έξω κόσμο για τον εξόριστο ποιητή Πάμπλο Νερούντα που ζει μακριά από τη χώρα
του, εκτοπισμένος για τις ιδέες του όπως εκτοπισμένοι στην υπερορία και οι ηττημένοι του Ελληνικού Εμφύλιου που διαβαίνουν τις δεκαετίες με την ευχή Καλή πατρίδα σύντροφε κατευόδιο στη ζωή και την αθανασία. Έναν αιώνα μετρά πια το τραύμα της μνήμης για την απώλεια, την καταστροφή αλλά η κραυγή Αμέρικα, Αμέρικα αντηχεί ακόμη στο όνειρο για τη γη της επαγγελίας εκεί που οι δυο πυγμάχοι απόβλητοι του αμερικανικού ονείρου προσπαθούν να επιβιώσουν στην κάθε Βρώμικη πόλη που συναντούν στο διάβα τους. Μια μετανάστρια κυοφορεί το μέλλον, είναι η ελπίδα για Τα παιδιά των ανθρώπων στο στείρο, δυστοπικό αύριο. Ένας ιταλός μετανάστης και δύο περιθωριακοί τύποι προσπαθούν να μην
πέσουν Στην παγίδα του νόμου φυγόδικοι σε μια αφιλόξενη Αμερική. Οι τρεις ταφές του Μελκιάδες Εστράδα είναι η περιπετειώδης κάθοδος στον Άδη ενός μεξικάνου μετανάστη, τρεις σταθμοί μιας νέκυιας στη μητριά πατρίδα, στο γενέθλιο τόπο, στη χώρα της επιθυμίας. Αυτή η χώρα της επιθυμίας είναι που ωθεί και τον εκκολαπτόμενο έφηβο ποιητή να θέλει να απογαλακτιστεί από τη μικρή οικογενειακή επιχείρηση γύρω από το Γάλα και να ανοίξει τα φτερά του πέρα από το στενό ορίζοντα της επαρχίας. Εικόνες άλλοτε οικείες κι άλλοτε ανοίκειες ταξιδεύουν κι αυτές μαζί με τα πάθη και τα όνειρα των ηρώων τους γύρω από μια χαμένη εστία, σ’ ένα αέναα επαναλαμβανόμενο δράμα.
Στέλιος Χαραλαμπόπουλος, Σκηνοθέτης
Να αφήνεις το σπίτι, τον τόπο που γεννήθηκες, μεγάλωσες, αγάπησες… για έναν άλλο τόπο, που θα είσαι «ο ξένος». Και εκεί να προσπαθείς να βρεις τα πατήματά σου, να συνεχίσεις τη ζωή σου, να μπορέσεις κάποια μέρα να «ταιριάξεις». Και με την ελπίδα να μπορέσεις κάποτε να γυρίσεις πίσω. Οι Έλληνες γνωρίζουμε καλά από ξενιτιά… είτε σαν οικονομικοί μετανάστες, είτε σαν πρόσφυγες λόγω πολέμου και πολιτικών διωγμών… Ήδη κλείνουμε εκατό χρόνια από την Μικρασιατική καταστροφή και ο δήμος μας, υπήρξε η πρώτη αστική προσφυγική συνοικία. Καθόλου τυχαία λοιπόν, το φετινό μας αφιέρωμα στον κινηματογράφο, έχει τον γενικό τίτλο «ΟΔΥΣΣΕΙΕΣ – ΑΠΟΔΗΜΙΕΣ – ΜΕΤΟΙΚΕΣΙΕΣ».