Το πρόγραμμα φιλοξενίας καλλιτεχνών Thermia Project παρουσιάζει την έκθεση σύγχρονης τέχνης με τίτλο «Traces on Soil» στην αίθουσα Δημοτικού Συμβουλίου του δημαρχείου στη Χώρα της Κύθνου, από τις 29 Ιουνίου έως 7 Ιουλίου, σε επιμέλεια της Οντέτ Κουζού.
Οι συμμετέχουσες/οντες καλλιτέχνες του προγράμματος για το 2024 είναι η Δέσποινα Χαριτωνίδη, ο Κωνσταντίνος Μουχταρίδης και η Λυδία Δεληκούρα.
Όπως αναφέρουν οι διοργανωτές, τo Thermia Project υλοποίησε για τρίτη συνεχόμενη χρονιά το πρόγραμμα φιλοξενίας καλλιτεχνών στην Κύθνο ή αλλιώς «Θερμιά» η οποία είναι η παραδοσιακή ονομασία του νησιού και προκύπτει από τις θερμές ιαματικές πηγές που βρίσκονται στον οικισμό των Λουτρών στο βορειοανατολικό τμήμα του νησιού. Κάθε καλοκαίρι πραγματοποιείται μια ομαδική έκθεση σύγχρονης τέχνης, με στόχο να παρουσιαστούν τα έργα που δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια της φιλοξενίας των καλλιτεχνών, καθώς και να έρθουν οι κάτοικοι και επισκέπτες του νησιού σε επαφή με τη σύγχρονη τέχνη στον τόπο τους.
Η έκθεση σύγχρονης τέχνης με τίτλο «Traces on Soil» επιδιώκει να διερευνήσει την ευθραυστότητα των οικοσυστημάτων εκκινώντας από το ανθρώπινο αποτύπωμα και τη μεταβλητότητα του τοπίου, καθώς και την αλληλεπίδραση μεταξύ φυσικών και τεχνητών υλικοτήτων.
Οι εικαστικοί καλούνται να ακολουθήσουν τα ίχνη αυτά που τους υπαγορεύει το ίδιο το περιβάλλον του νησιού, διερευνώντας τις σχέσεις και τις επιπτώσεις που προκύπτουν από την παρουσία του ανθρώπου και των παραγώγων του στο φυσικό τοπίο, ακόμα και μέσω της απουσίας του πλέον από αυτό.
Σπηλιές, μονοπάτια, διάσπαρτα αρχαιολογικά και βιομηχανικά ερείπια, αλλά ακόμα και το υποθαλάσσιο τοπίο, αναδύονται ως πεδία ενδιαφέροντος και επανανοηματοδοτούνται μέσω των έργων της έκθεσης, προκαλώντας ερωτήματα σχετικά με τη μνήμη, τη σχέση του ανθρώπου με το περιβάλλον, την ανθρώπινη επίδραση στο φυσικό τοπίο, την απόρριψη και την κατανάλωση στη σύγχρονη κοινωνία.
Το έργο της Δέσποινας Χαριτωνίδη στρέφεται προς μια τάση απογύμνωσης των φυσικών και πρωτογενών στοιχείων που βρίσκονται σε εργοτάξια στο αστικό τοπίο. Η δουλειά της επικεντρώνεται στην αναμόρφωση και τη μεταστοιχείωση αυτών των υλικών μέσω μιας διαδικασίας πειραματισμού με τις ιδιότητές τους. Τα αποτελέσματα αποκαλύπτουν μια σειρά από γλυπτικές χειρονομίες που επανεξετάζουν ολιστικά την περιβαλλοντική παρέμβαση του ανθρώπου, παρατηρώντας την εξέλιξη των διαδικασιών που συνδέονται με ένα παρελθόν κοντά στη φύση, μέσα όμως από τους σύγχρονους φρενήρεις ρυθμούς. Με αφετηρία την πορώδη επιφάνεια των νεκρών πλέον κοραλλιογενών υφάλων, η Χαριτωνίδη διερευνά το υποθαλάσσιο τοπίο του νησιού, ξεδιπλώνοντας αφηγήσεις της μεταμόρφωσης που αποφέρει η επιθετική δόμηση ακόμα και στους ωκεανούς.
Ο Κωνσταντίνος Μουχταρίδης αποτυπώνει στα έργα του την αίσθηση του τοπίου με αφαιρετικό τρόπο, ιδιαίτερη ευαισθησία και σχολαστικότητα. Αρχικά παρατηρεί και απομονώνει μέρος του τοπίου, το οποίο σε δεύτερο χρόνο δουλεύει πάνω στο χαρτί, αποδίδοντας τις αισθήσεις, τις εικόνες, τα χρώματα, τις διαφορετικές θερμοκρασίες και μυρωδιές των τοπίων από τα οποία αντλεί έμπνευση. Χαρακτηριστικό των εικόνων του είναι οι επαναλαμβανόμενες λεπτές πινελιές ακουαρέλας και εναλλασσόμενες παλέτες χρωμάτων, οι οποίες καλούν τον θεατή να πλησιάσει και να παρατηρήσει το κάθε έργο με προσοχή ώστε να αποκαλυφθούν οι λεπτομέρειες της εικαστικής του γραφής. Τα έργα λειτουργούν ως μετωνυμικές εικόνες της φύσης έναντι αναπαραστάσεων του τοπίου. Έτσι, η παρατήρηση της φύσης και του τοπίου μετασχηματίζονται σε ανακλήσεις αισθήσεων, ενώ οι οργανικές μορφές και οι χρωματικές σχέσεις ανασυντάσσονται για να δημιουργήσουν διαυγής χρωματικές συνθέσεις.
Η Λυδία Δεληκούρα κατασκευάζει περιβάλλοντα τα οποία αποτελούνται τόσο από φυσικά στοιχεία και θραύσματα υλικού πολιτισμού, όπως αρχαιότητες, αντικείμενα καθημερινής χρήσης και σκουπίδια, όσο και από μοτίβα και σύμβολα, δημιουργώντας ένα κολάζ πάνω στο ζωγραφικό έργο. Σημείο ενδιαφέροντός της αποτελούν οι πολλαπλές πολιτισμικές και ιστορικές πτυχές που εμφανίζονται στο νησί, η συνύπαρξη αρχαιολογικών, βυζαντινών και σύγχρονων θραυσμάτων, ενώ ταυτόχρονα εξερευνεί καθρεφτίζουσες υφές, αντικείμενα τα οποία «μιμούνται» το ένα το άλλο, μέσω διαφανών ποιοτήτων που ενυπάρχουν σε σκιές και σε νήματα φωτός. Αυτά τα στοιχεία αποτελούν για εκείνη υλικότητες και χειρονομίες για να συνθέσει «νέα περιβάλλοντα» στον καμβά, ξετυλίγοντας διαφορετικές εκφάνσεις του χρόνου και του τόπου στο έργο της.