Στην πολυπλοκότητα των σχέσεων Δημόσιας Διοίκησης και Τουρισμού επιχειρούν να ρίξουν φως τρεις πανεπιστημιακοί στις σελίδες του βιβλίου τους που μόλις κυκλοφόρησε και αναδεικνύει την ανάγκη συνεργασιών και συντονισμού «για τη διαμόρφωση της κατάλληλης τουριστικής πολιτικής με στόχο την αειφορική ανάπτυξη».
Οι καθηγητές του τμήματος Διοίκησης Τουρισμού στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής Πολυξένη Μοίρα και Δημήτρης Μυλωνόπουλος και ο αναπληρωτής καθηγητής στη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου και διευθυντής του ΜΠΣ «Διοίκηση Τουριστικών Επιχειρήσεων» Δημήτρης Στεργίου, συγγραφείς του βιβλίου «Τουρισμός και Δημόσια Διοίκηση – Ελληνική, Ευρωπαϊκή και Διεθνής Διάσταση», ξετυλίγουν στις 600 σελίδες του «το πολυεπίπεδο και πολυδαίδαλο πλαίσιο της κρατικής παρέμβασης στην τουριστική δραστηριότητα», απευθυνόμενοι σε όποιον δραστηριοποιείται στον χώρο του τουρισμού αλλά και στους φοιτητές τους.
«Ο χώρος του τουρισμού δεν αποτελεί πεδίο δράσης μόνον ενός υπουργείου αλλά απαιτεί εμπλοκή και συνεργασία όλων των υπουργείων και πολλών άλλων κρατικών φορέων της κεντρικής διοίκησης αλλά και του αυτοδιοικητικού τομέα» τονίζει μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Πολυξένη Μοίρα, διαπιστώνοντας ότι «τα προβλήματα οφείλονται στην “απροθυμία” των εμπλεκόμενων φορέων να συνεργασθούν, στην άγνοια της πολυπλοκότητας των θεσμικών μηχανισμών, αλλά και στην έλλειψη μηχανισμών συντονισμού μεταξύ των εμπλεκόμενων φορέων. Επομένως, η σχέση Δημόσιας Διοίκησης και Τουρισμού είναι δυσλειτουργική και με ορατές συνέπειες στην τουριστική δραστηριότητα».
«Το βιβλίο αυτό αναδεικνύει την απόλυτη συναρμοδιότητα όλων των υπουργείων […] τον σπουδαίο ρόλο των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης […] καθώς και των Ανεξάρτητων Αρχών, στην εφαρμογή της τουριστικής πολιτικής. Στο πλαίσιο αυτό, αποσαφηνίζεται η αναγκαιότητα σύμπραξης του δημόσιου τομέα με τον ιδιωτικό τομέα τουρισμού και καταδεικνύεται η αναγκαιότητα της υλοποίησης της πρόσφατα θεσπισθείσας της πολυεπίπεδης διακυβέρνησης», υπογραμμίζει.
Η τουριστική δραστηριότητα απαιτεί διεπιστημονική προσέγγιση – επισημαίνει η κυρία Μοίρα αναφερόμενη στη συνεργασία των τριών πανεπιστημιακών για τη συγγραφή του βιβλίου- προκειμένου όπως υπογραμμίζει «να διαμορφωθεί η κατάλληλη πολιτική, η οποία θα βασίζεται στην ορθολογική αξιοποίηση του φυσικού και πολιτισμικού περιβάλλοντος, και θα οδηγεί στη βιώσιμη τουριστική ανάπτυξη».
Στο βιβλίο (Εκδόσεις Τζιόλα) παρατίθενται πολλές επιλεγμένες περιπτώσεις μελέτης αναφορικά µε το θέμα του κάθε κεφαλαίου
Ακολουθεί η συνέντευξη της καθηγήτριας του ΠΑΔΑ Πολυξένης Μοίρα στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων
Στο συγκεκριμένο βιβλίο καταπιάνεστε με τη σχέση Δημόσιας Διοίκησης – Τουρισμού, από τη διαδικασία συγγραφής του βιβλίου αλλά και την πολύχρονη εμπειρία σας πώς θα περιγράφατε τη σχέση αυτή;
Από τη μακρόχρονη εμπειρία μου τόσο στον Ελληνικό Οργανισμό Τουρισμού (από την εποχή που διέθετε όλες τις αρμοδιότητες που τώρα έχει το υπουργείο Τουρισμού), όσο και στο Σώμα Επιθεωρητών-Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης, προκύπτει με σαφήνεια ότι ο χώρος του τουρισμού δεν αποτελεί πεδίο δράσης μόνον ενός υπουργείου αλλά απαιτεί εμπλοκή και συνεργασία όλων των υπουργείων και πολλών άλλων κρατικών φορέων της κεντρικής διοίκησης αλλά και του αυτοδιοικητικού τομέα. Μεγάλο μέρος των προβλημάτων τουριστικής ανάπτυξης προκύπτει από το γεγονός, ότι αυτό δεν έχει καταστεί σαφές στους εμπλεκόμενους στον τουρισμό με αποτέλεσμα οι συναρμόδιοι φορείς να μην συνεργάζονται τόσο κατά το στάδιο της διαμόρφωσης της κατάλληλης τουριστικής πολιτικής, όσο και στο νομοπαρασκευαστικό στάδιο, και στο στάδιο της εφαρμογής των νόμων. Συχνά, διαπιστώνεται ότι τα προβλήματα οφείλονται στην «απροθυμία» των εμπλεκόμενων φορέων να συνεργασθούν, στην άγνοια της πολυπλοκότητας των θεσμικών μηχανισμών, αλλά και στην έλλειψη μηχανισμών συντονισμού μεταξύ των εμπλεκόμενων φορέων. Το αποτέλεσμα είναι ορατό στον τουριστικό χώρο, καθώς συχνά αποτελεί πάγια τακτική, να ψηφίζονται νόμοι οι οποίοι ουδέποτε λειτουργούν (π.χ. δεν εκδίδονται τα σχετικά εκτελεστικά προεδρικά διατάγματα ή οι προβλεπόμενες υπουργικές αποφάσεις) λόγω αδυναμίας συνεργασίας μεταξύ των συναρμοδίων οργάνων και φορέων. Επίσης, συχνότερα, η συναρμοδιότητα και το αντικρουόμενο των οδηγιών και των κανόνων των συναρμόδιων φορέων προκαλούν ανασφάλεια και δυσαρέσκεια στον επιχειρηματία, και στον εργαζόμενο στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα. Επομένως η σχέση Δημόσιας Διοίκησης και Τουρισμού είναι δυσλειτουργική και με ορατές συνέπειες στην τουριστική δραστηριότητα.