Το Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν, με αφορμή τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή, παρουσιάζει μια πρωτότυπη παράσταση για τις νεαρές γυναίκες πρόσφυγες της Μικράς Ασίας και ειδικότερα της Σμύρνης.
Εκείνες που ξεριζώθηκαν από την πατρίδα τους φέρνοντας νέες συνήθειες, νοοτροπία, αισθητική, μουσική που συντάραξαν και αναδιαμόρφωσαν την κοινωνία και τα ήθη της νεότερης Ελλάδας. Εκείνες που από κατατρεγμένες, ανέστιες, απελπισμένες, κακοποιημένες έγιναν «απειλή για την ηθική τάξη της Ελλάδας». Εκείνες οι «πλανεύτρες», οι «καμωματούδες», οι «παστρικές»…
Που εστιάζει το έργο
Εκείνες οι Σμυρνιές αλλά και όλες οι Μικρασιάτισσες που ζούσαν στα παράλια και φυσικά οι Πολίτισσες, ήταν μαθημένες να ζουν-σχετικά- ελεύθερες: έβγαιναν, φλέρταραν, χόρευαν, τραγουδούσαν, γλεντούσαν. Ακολουθούσαν πιστά τη μόδα και φρόντιζαν πολύ την εμφάνισή τους. Έκαναν μάλιστα (άκουσον! άκουσον!) συχνά μπάνιο και χρησιμοποιούσαν σαπούνια και αρώματα. Αυτή ακριβώς η αγάπη για την καθαριότητα έγινε η αφορμή για να χαρακτηριστούν οι Σμυρνιές “παστρικές”. Μόνο που -οι Ελλαδίτισσες- δεν τους προσέδωσαν αυτό το χαρακτηρισμό με διάθεση να τις παινέψουν: εκείνα τα χρόνια στην Ελλάδα οι μόνες γυναίκες που -λόγω επαγγέλματος- πλένονταν συχνά ήταν οι πόρνες. Οι «τίμιες» γυναίκες δεν είχαν ανάγκη να «ξεπλυθούν» από καμμιά «ντροπή».
Η δραματουργία της παράστασης βασίζεται σε μια σύνθεση από πρωτότυπα κείμενα, αποσπάσματα από αρχαία κείμενα, χορικά αλλά και ντοκουμέντα-ιστορικά στοιχεία, όλα βασισμένα σε άρθρα, μελέτες, μαρτυρίες. (Κείμενο/ σκηνοθεσία: Μαριάννα Κάλμπαρη) 5 Η μουσική (σύνθεση/εκτέλεση/ τραγούδι :Αυγερινή Γάτση ) βασίζεται τόσο σε αυθεντικά σμυρνέικα τραγούδια όσο και σε πρωτότυπες συνθέσεις που αποτελούν μέρος της δραματουργίας (στίχοι Μαριάννα Κάλμπαρη-Αυγερινή Γάτση).
Πρωταγωνιστούν (αλφαβητικά) : Κατερίνα Λυπηρίδου, Μαριλένα Μόσχου, Κωνσταντίνα Τάκαλου Τραγουδούν και παίζουν μουσική ζωντανά: η Αυγερινή Γάτση και δύο ακόμα μουσικοί