Στην Δημοτική Πινακοθήκη Αλίμου, για τα εγκαίνια της έκθεσης της Μαρίας Κτιστοπούλου και του γιού της Αδριανού Σωτήρη, με τίτλο «Mater et filius: εικαστικοί διάλογοι», βρέθηκε το βράδυ της Πέμπτης (29/6/2023), ο φιλότεχνος πρώην υπουργός δικαιοσύνης Κώστας Τσιάρας. Εντυπωσιασμένος από την προσπάθεια του δημάρχου Ανδρέα Κονδύλη, δήλωσε:
“Είναι η επιβεβαίωση μίας μοναδικής προσπάθειας, δεν νομίζω να υπάρχει άλλος δήμαρχος ή άλλος δήμος στην Ελλάδα που να μπορεί να υποστηρίζει την τέχνη σε αυτό το επίπεδο. Το αποτέλεσμα φαίνεται εδώ με αυτό το κοινό, όλους εμάς που για διαφορετικούς λόγους μπορούμε να βλέπουμε και να αισθανόμαστε ο καθένας διαφορετικά πράγματα, παρατηρώντας αυτά τα εξαιρετικά έργα.”
“Λένε ότι χαραμίζουμε τα λεφτά για την τέχνη και πολλά άλλα, όμως εδώ μέσα σε αυτήν την αίθουσα είναι η αλήθεια μία αλήθεια που δεν μπορεί να τη αμφισβητήσει κανείς” τόνισε ο Ανδρέας Κονδύλης
“Από το 2017 παλεύουμε με όλες μας τις δυνάμεις, παρά τις κακόβουλες ενέργειες μερικών, για να έχει το κοινό της νότιας Αθήνας, εντελώς δωρεάν, τις δικές του εικαστικές εκθέσεις και να ανατραπεί το κατεστημένο που θέλει την τέχνη προνόμιο των λίγων.”
Η ιδέα να πραγματοποιηθεί μια κοινή έκθεση της Μαρίας Κτιστοπούλου και του γιου της Αδριανού Σωτήρη ήταν μια πρόκληση, για να αναδειχθεί η αλληλεπίδραση στο έργο των δύο καλλιτεχνών, αλλά και η εντελώς διαφορετική καλλιτεχνική τους ταυτότητα. Η έκθεση «Mater et filius: εικαστικοί διάλογοι» δεν είναι η παράλληλη παρουσίαση δύο δημιουργών, αλλά μια διαχρονική αναφορά στο έργο και των δύο, που προβάλλει την καλλιτεχνική συνομιλία, τις εικονογραφικές ανταλλαγές, την αμοιβαία έμπνευση, την ώσμωση, τις διασταυρώσεις, τις συνάφειες, τις συγκλίσεις αλλά και τις διακριτές διαφορές στην καλλιτεχνική τους εξέλιξη.
Η επισκόπηση των θεματικών ενοτήτων με τις εικαστικές τους διατυπώσεις να συνδιαλέγονται καθιστά εμφανές ότι το καλλιτεχνικό ξεκίνημα του Αδριανού έχει δεχτεί επιρροές από την καλλιτέχνιδα μητέρα, παρά την, εν τέλει, εντελώς διαφοροποιημένη τεχνοτροπική και εννοιολογική προσέγγιση των δύο στην τέχνη.
Ολόκληρη η ομιλία του Ανδρέα Κονδύλη
«Θέλω να μου επιτρέψετε να πω δυο λόγια για τη Δημοτική Πινακοθήκη Αλίμου. Δεχόμαστε πολλές επιθέσεις, πολλή λάσπη σ’ αυτή την προεκλογική περίοδο που διανύουμε προς τις Δημοτικές εκλογές του Οκτωβρίου. Όμως εδώ μέσα είναι μια αλήθεια που δεν μπορεί να την αμφισβητήσει κανείς. Έργα τέχνης στους τοίχους της εικαστικής μας έκθεσης, που ο κάθε Αλιμιώτης μπορεί να δει και να χαρεί, μέσα στην πόλη του και εντελώς δωρεάν. Από το 2017 παλεύουμε με όλες μας τις δυνάμεις, παρά τις κακόβουλες ενέργειες μερικών, για να έχει το Αλιμιώτικο κοινό τις δικές του εκθέσεις τέχνης. Να γνωρίσουν οι συμπολίτες μας την ελληνική ζωγραφική και να την απολαύσουν, όπως έχουν δικαίωμα, να ξεναγηθούν σ’ αυτές οι μαθητές των σχολείων, ν’ ανατραπεί το κατεστημένο που θέλει την τέχνη προνόμιο των λίγων.
Στη μοναχική αλλά και μοναδική αυτή πορεία μας, βρήκαμε πολύτιμους συμπαραστάτες τους ανθρώπους της σύγχρονης ελληνικής καλλιτεχνικής δημιουργίας. Ένας απ’ αυτούς κι ο Μάκης Θεοφυλακτόπουλος, ο αγαπημένος φίλος, ο ασυμβίβαστος μεγάλος ζωγράφος που έφυγε από κοντά μας πριν από λίγες μέρες. Ο Δήμος Αλίμου τον είχε ανακηρύξει επίτιμο δημότη του τον Οκτώβριο του 2021, εδώ σ’ αυτό το Πολιτιστικό Κέντρο –θυμάμαι είχε και τα γενέθλιά του εκείνη την ημέρα, 5 Οκτωβρίου, και του είχαμε πάρει τούρτα– κι ήταν πάλι εδώ σ’ αυτή την αίθουσα, τον Φλεβάρη του 2022, που παρουσιάσαμε έργα του με τίτλο «Αύριο», η τελευταία του έκθεση, όπως αποδείχθηκε. Θα τον θυμόμαστε πάντα με συγκίνηση και αγάπη, καθώς το έργο του μένει πίσω ως ένα ανεκτίμητο κληροδότημα στον καλλιτεχνικό χώρο και μία πολύτιμη σκυτάλη στη σύγχρονη τέχνη της Ελλάδας. Γενικότερα, πρέπει να ευχαριστήσω πολύ όλους τους καλλιτέχνες που μας βοήθησαν κι έτσι οι εικαστικές εκθέσεις της Δημοτικής μας Πινακοθήκης έχουν ξεπεράσει πια τις δεκαπέντε.
Ευχαριστώ θερμά, βέβαια, και τους σημερινούς φιλοξενούμενους σπουδαίους εικαστικούς μας, τη Μαρία Κτιστοπούλου και τον γιο της, Αδριανό Σωτήρη, όχι μόνο γιατί μας έκαναν την τιμή να εκθέσουμε έργα τους, αλλά και γιατί ανταποκρίθηκαν με ιδιαίτερο ζήλο στην πρότασή μας να έχουμε μια έκθεση «Mater et filius», δηλαδή μια έκθεση συγκεκριμένων έργων που θα αποκάλυπταν στους θεατές πώς μια μητέρα ζωγράφος μυεί αρχικά το παιδί της στον μυστικό κόσμο της τέχνης και πώς το παιδί επηρεάζεται στις πρώτες του δημιουργίες, για να επηρεάσει το ίδιο αργότερα με τη σειρά του τη μητέρα, και πώς τελικά μέσα από αυτή την αλληλεπίδραση και τον καλλιτεχνικό διάλογο προκύπτουν δυο εξαιρετικές ξεχωριστές εικαστικές ταυτότητες. Δεν ήταν καθόλου εύκολο. Γιατί έπρεπε οι καλλιτέχνες μας πρώτα απ’ όλα να ανατρέξουν σε μνήμες, να κάνουν αναδρομή στο εικαστικό παρελθόν τους, να σκεφτούν και να συζητήσουν πάνω στο προκλητικό θέμα της έκθεσης».