Πάνω στο ποδήλατό του, ο Παναγιώτης Ζαφειριάδης κουβαλάει όλο του το «σπίτι»: αντίσκηνο, στρωματάκι, υπνόσακο, τρόφιμα, σκεύη για να μαγειρεύει, ρούχα τριών – τεσσάρων εποχών, εξοπλισμό αναρρίχησης, πεζοπορίας και κολύμβησης, εργαλεία, φαρμακείο και φυσικά τις ηλεκτρονικές συσκευές που χρειάζεται για να εργάζεται εξ αποστάσεως και να καταγράφει το ταξίδι. Καθώς στα ταξίδια του δεν μένει σε ξενοδοχεία και αποφεύγει γενικά τα αστικά κέντρα, έχει βρει την κατάλληλη λύση που μπορεί να του προσφέρει την απαραίτητη ενεργειακή αυτονομία μέχρι να φτάσει σε κάποιο κάμπινγκ, μια ταβέρνα, ένα σούπερ μάρκετ ή σε κάποιο φιλικό σπίτι. Η λύση αυτή είναι τα ηλιακά φωτοβολταϊκά πάνελ τρίτης γενιάς που έχει πάντα μαζί του στο ποδήλατο και καθώς είναι εύκαμπτα, ημιδιαφανή και πολύ ελαφριά, του δίνουν τη δυνατότητα να φορτίζει εύκολα τα power banks του κατά τη διάρκεια της ημέρας.
«Το θέμα της ενέργειας είναι σημαντικό για τέτοιες περιπτώσεις καθώς όταν απομακρύνεται κανείς από αστικά κέντρα είναι πολύ μεγάλο πράγμα να έχει αυτή την πολυτέλεια. Στο ποδήλατο όλα μετράνε, ειδικά αν μπορεί κάποιος να κουβαλάει το φωτοβολταϊκό είτε στην πλάτη, είτε στο ποδήλατο, αφού είναι πολύ ελαφρύ» λέει ο κ. Ζαφειριάδης στο ΑΠΕ – ΜΠΕ. Αναφέρει ακόμη ότι τα φωτοβολταϊκά αυτά μπορούν να τοποθετηθούν σε οποιαδήποτε επιφάνεια- και πάνω στις αποσκευές του, απορροφώντας ηλιακή ενέργεια και χωρίς να υπάρχει κίνδυνος να σπάσουν ή να χαλάσουν.
Πώς ξεκίνησαν τα ταξίδια με το ποδήλατο
Σχετικά με την επιλογή του να ξεκινήσει ταξίδια σε όλο τον κόσμο με το ποδήλατό του, σημειώνει πως προέκυψε κατά τη διάρκεια της πανδημίας, όταν άρχισε να κάνει ημερήσιες εκδρομές σε απομακρυσμένα μέρη αλλά και σε συνδυασμό με την προσωπική του απόφαση να σταματήσει να εργάζεται ως προγραμματιστής πλήρους απασχόλησης, μέσα σε ένα γραφείο. «Έφτασα σε ένα σημείο που δεν άντεχα άλλο και ένιωσα ότι έπρεπε να κάνω ένα reset. Επέλεξα να κάνω μια νέα αρχή στην Ιρλανδία καθώς μου ταίριαζαν το μέρος, η ενέργεια, ο κόσμος που είχα γνωρίσει εκεί. Ξεκίνησα με κάποιες οικονομίες και από εκεί και πέρα άρχισα να αναζητώ κάποιες εξ αποστάσεως δουλειές στο παλιό μου αντικείμενο. Την ίδια στιγμή συνειδητοποίησα ότι δεν χρειάζεται κάποιος και τόσα πολλά για να ζήσει. Όσα χρειάζομαι υπάρχουν πάνω στο ποδήλατο, γι’ αυτό ελαττώνεται και ο χρόνος εργασίας που χρειάζομαι. Παράλληλα αισθάνομαι ελεύθερος, επανασυνδέομαι με τη φύση, νιώθω καλύτερα, γιατρεύω τις εσωτερικές μου πληγές και ανακαλύπτω τον εαυτό μου» λέει χαρακτηριστικά.
Σημειώνει, επίσης, ότι έχει δημιουργήσει το προσωπικό του blog https://justatrip.xyz, μέσα από το οποίο μοιράζεται με το κοινό όλη την εμπειρία του από το ταξίδι και πληροφορίες για τα μέρη που επισκέπτεται. «Γράφω όσα μαθαίνω από τον κόσμο που συναντώ και ίσως κάποια στιγμή το blog γίνει πολύ δημοφιλές ώστε να μου δώσει σε μεγάλο βαθμό την οικονομική ενίσχυση για να συνεχίσω» προσθέτει.
«Κάθε μέρα είναι μοναδική»
Γυρνώντας πίσω στον χρόνο, ο ίδιος δυσκολεύεται να ξεχωρίσει τις σημαντικότερες στιγμές των ταξιδιών του καθώς, όπως λέει, «κάθε μέρα είναι μοναδική».
«Δυσκολεύομαι πάρα πολύ να ξεχωρίσω κάποια εμπειρία. Αυτό συμβαίνει γιατί μου δίνεται η ευκαιρία να ζήσω πράγματα που διαφορετικά, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα τα ζούσα, ή θα έπρεπε να πληρώσω πάρα πολλά γι’ αυτά. Θυμάμαι, όμως, ότι όταν ήταν να περάσω από τη Γαλλία στην Κορσική, σε μια στάση μου στο εθνικό πάρκο μετά τη Μασσαλία, και αναζητώντας να βρω άτομα για να κάνουμε αναρρίχηση, γνώρισα ένα ζευγάρι που ταξίδευε με ιστιοπλοϊκό. Τους συνάντησα ένα μήνα αργότερα στην Κορσική, όταν ετοιμαζόμουν να περάσω στη Σαρδηνία και πήγαμε μαζί και στη Σαρδηνία αλλά και στην Τυνησία. Με αυτόν τον τρόπο έμαθα ιστιοπλοΐα και πήγα σε ένα μέρος που δεν είχα προγραμματίσει να πάω. Η εξέλιξη αυτή ήταν πέρα από κάθε προσδοκία και φαντασία» σχολιάζει.
«Θα το συνιστούσα σε όλους»
Στο ερώτημα αν θα συνιστούσε ένα τέτοιο είδος ζωής σε άλλους ανθρώπους, απαντάει θετικά παρότι, όπως επισημαίνει, και ο ίδιος δυσκολεύτηκε να ξεκινήσει αυτό το εγχείρημα αφού δεν ήταν αθλητής, ούτε έκανε προπονήσεις, οπότε χρειάστηκε να κάνει ένα βήμα κάθε φορά. «Το σημαντικότερο είναι ο καθένας να ξεκαθαρίσει αρχικά τι δεν θέλει. Από εκεί και πέρα μπορεί να δοκιμάζει πράγματα που πιθανότατα θα ήθελε» σχολιάζει και προσθέτει: «αν δεν κοιτάς εκεί που θες να πας, θα πας εκεί που κοιτάς. Αυτό το μόνο είναι πλέον ο οδηγός μου. Άλλωστε, όπως μου έχει πει ένας πολύ καλός φίλος από τους ανθρώπους που συνάντησα στο ταξίδι, μας μένει μόνο μια ακόμη ζωή, όπως και στα βιντεοπαιχνίδια… οπότε ας τη ζήσουμε όσο το δυνατόν καλύτερα για εμάς και τους γύρω μας».
Πριν από λίγες μέρες, ο Παναγιώτης Ζαφειριάδης βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη και κατά τη διάρκεια της 87ης Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης παρουσίασε το ταξίδι του αλλά και τα φωτοβολταϊκά τρίτης γενιάς της εταιρείας Οrganic Electronic Technologies. Τα φωτοβολταϊκά αναπτύχθηκαν στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού έργου Flex2Energy, στο οποίο συμμετέχουν ο Σύνδεσμος εταιρειών HOPE-A και το Εργαστήριο LTFN του ΑΠΘ.
Επόμενο βήμα για τον ίδιο είναι η εξερεύνηση της ηπειρωτικής Ελλάδας και της Κρήτης με το ποδήλατο, ώστε στη συνέχεια να ξεκινήσει πιθανότατα για ένα ταξίδι ανατολικότερα, προς την Ασία. Ως τότε ετοιμάζει και εκσυγχρονίζει τον εξοπλισμό των ταξιδιών του και μετά από τη νέα προσθήκη μιας πτυσσόμενης καρέκλας, σκέφτεται να αποκτήσει και ένα γιουκαλίλι για να τον συντροφεύει η μουσική, όπου και αν βρίσκεται.