Δεν έχουν τέλος οι αποκαλύψεις από τον πρίγκιπα Χάρι, στο βιβλίο του Spare, για τα όσα βίωνε ο ίδιος στο παλάτι, τονίζοντας ότι γνώριζε ότι τον έφεραν στον κόσμο προκειμένου να προσφέρει στον μεγαλύτερο αδερφό του , Γουίλιαμ, κάποιο όργανο εφόσον εκείνος το χρειαζόταν.
Οι δύο πρίγκιπες είχαν μια εκ γενετής ανταγωνιστική σχέση. Ετσι τουλάχιστον προκύπτει από την εξιστόρηση του Χάρι, ο οποίος φαίνεται πάντα να ένιωθε ριγμένος, παρίας, φτωχός συγγενής συγκρινόμενος με τον αδελφό του.
Ακόμα και το γεγονός ότι ο Γουίλιαμ είχε μεγαλύτερο δωμάτιο από εκείνον στο Κάστρο Μπαλμόραλ φαίνεται πως είχε τραυματίσει την μνήμη του Χάρι.
Οπως αναφέρει στο βιβλίο του:
«Ο Γουίλι είχε το μεγαλύτερο από τα δύο μισά με διπλό κρεβάτι, αρκετά μεγάλο νιπτήρα, ντουλάπα με καθρέφτη στις πόρτες και ένα όμορφο παράθυρο με θέα στην αυλή. Το δικό μου μισό ήταν πολύ μικρότερο και λιγότερο πολυτελές. Δεν ρώτησα ποτέ γιατί. Δεν με ένοιαζε. Αλλά επίσης δεν χρειαζόταν να ρωτήσω. Ο Γουίλι ήταν δύο χρόνια μεγαλύτερος από μένα. Αυτός ήταν ο διάδοχος, ενώ εγώ ήμουν η ρεζέρβα. Δεν ήταν απλώς ότι μας αποκαλούσαν έτσι οι εφημερίδες. Ηταν μια έκφραση που τη χρησιμοποιούσαν συχνά ο μπαμπάς, η μαμά και ο παππούς. Ακόμη και η γιαγιά. Ο διάδοχος και η ρεζέρβα. Δεν υπήρχε τίποτα το υποτιμητικό σε αυτόν τον χαρακτηρισμό, μα και καμία ασάφεια. Εγώ ήμουν η σκιά, η εφεδρεία, το Σχέδιο Β.
Με έφεραν στον κόσμο για την περίπτωση που θα συνέβαινε κάτι στον Γουίλι. Καλούμουν να παρέχω στήριξη, αντιπερισπασμό και, αν ήταν απαραίτητο, κάποιο ανταλλακτικό. Ενα νεφρό, ίσως. Μια μετάγγιση αίματος. Λίγο μυελό των οστών. Ολα αυτά μου τα είχαν ξεκαθαρίσει από την αρχή της ζωής μου και μου τα επαναλάμβαναν τακτικά από τότε. Ημουν 20 χρόνων την πρώτη φορά που άκουσα τι φέρεται να είπε ο μπαμπάς στη μαμά την ημέρα που γεννήθηκα: Υπέροχα! Μου έχεις δώσει τον διάδοχο, τώρα μου έδωσες και τη ρεζέρβα. Το έργο μου τελείωσε. Αστείο, υποτίθεται. Από την άλλη μεριά, όμως, λένε ότι μερικά λεπτά αφού ο μπαμπάς εκφώνησε αυτό το ξεκαρδιστικό αστείο, έφυγε για να συναντηθεί με τη φιλενάδα του. Ετσι λοιπόν. Πολλές αλήθειες λέγονται υπό τύπον αστείου».